«Musikk er en humaniserende kraft i menneskesinnet,» sa kulturminister Lars Roar Langslet under opninga av ein musikkfestival på 1980-talet. Nettopp difor er det stadig like viktig at grenser blir passerte og at eventuelle storkna sjeler blir mjuka opp.
Ser til mi store undring (2.oktober) at ein artist, Embla Karisdotter, går laus på kollega Aurora som skal opptre med to konsertar i Tel Aviv. Manager og artist «skjuler Israel-konserter» på speleplanen, blir det sagt.
Om så er tilfelle, er det godt forståeleg. Når ein ser den forstokka hetsen og dei vanvittige argument mot Israel som blir førde til torgs frå toppen i Palestinakomiteen og Embla Karidotter, er det flott at Aurora, popartistar, folkemusikarar, kristne grupper og andre opptrer i landet, både i det superliberale Tel Aviv og det meir konservative Jerusalem. Fint dersom dei alle tjener nokre kroner når dei opptrer i solidaritet med musikkens ånd, i tråd med humanisme og ytringsfridom i ein region som elles manglar det meste av liberale og demokratiske verdiar.
Embla har òg fått det for seg at «Palestina … er slettet som stat.» Det går ikkje an å slette noko som aldri har eksistert. Men det er ei anna vise…
Dette leserinnlegget av Hallgrim Berg stod på trykk i Klassekampen fredag 4. august 2019.
